-
1 schwy|tać
pf książk. Ⅰ vt (pojmać, złapać) to capture, to catch [ptaka, rybę, zająca]; (w siatkę lub sieć) to net; (w sidła) to snare; (w pułapkę) to trap- schwytać zbiega/więźnia to capture a fugitive/prisoner- schwytał ich na kradzieży/paleniu papierosów he caught them stealing/smoking- schwytać zwierzę w sidła to catch an animal in a snare, to snare an animal- schwytać rybę na wędkę to catch a fish with a fishing-rodⅡ schwytać się to be/get caught- sarna schwytała się w sidła a roe deer got caught in a snareThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > schwy|tać
См. также в других словарях:
schwytać — dk I, schwytaćam, schwytaćasz, schwytaćają, schwytaćaj, schwytaćał, schwytaćany 1. «złapać, pojmać, wziąć do niewoli» Schwytać zbiega. Schwytać zwierzę do klatki, w sidła. ◊ Schwytać kogoś na czymś, na gorącym uczynku «przyłapać kogoś na czymś,… … Słownik języka polskiego
złapać — dk IX, złapaćpię, złapaćpiesz, złap, złapaćał, złapaćany «pozbawić kogoś wolności, swobody, możliwości poruszania się, zatrzymać, przytrzymać kogoś, coś, schwytać, wziąć coś ręką lub przyrządem» Złapać piłkę. Złapać złodzieja. Złapać rybę na… … Słownik języka polskiego
złowić — dk VIa, złowićwię, złowićwisz, złów, złowićwił, złowićwiony «łowiąc schwytać, złapać coś (rybę, ptaka, zwierzę) na wędkę, w sieć itp.» Złowić karpia, leszcza. Złowiono w sieci kilkanaście zajęcy. ◊ Złowić uchem (głos, szmer, szept itp.) «uchwycić … Słownik języka polskiego
